Opinie, poglądy, komentarze…
Wiele miast w Polsce usilnie zabiega o ustanowienie swojego patrona. Czy w ich ślady pójdzie również Lubań? Ostatnio bowiem pojawiła się inicjatywa miłośników miasta i regionu, aby patronką grodu nad Kwisą uczynić św. Marię Magdalenę. Czy jest to pomysł trafiony i jakie znaczenie jego realizacja mogłaby mieć dla zrozumienia przeszłości i charakteru miasta oraz jego współczesnych aspiracji?
* Ryszard Figurski, socjolog
- Temat ten już kilkakrotnie w różnych kontekstach poruszaliśmy na łamach ZL, a ostatnio znalazł on swoje miejsce również na stronach legnickiej edycji Gościa Niedzielnego. Chodzi o sprawę bardzo żywotną dla Lubania – problem oblicza miasta, jego tożsamości kulturowej i szerzej integracji społecznej mieszkańców grodu nad Kwisą. Z kwestią tą mieliśmy kłopoty od zawsze, choć w przeszłości przez jakiś czas w sposób ograniczony rolę tę pełniły np. sukcesy sportowe Sparty Lubań, które zjednoczyły na krótki czas miejscowe środowisko, czy funkcjonowanie w mieście ZNTK-u i Lubańskiej Bawełny – firmowych zakładów i symboli Lubania, w których niemal z każdej rodziny ktoś pracował. Teraz mamy pod tym względem chaos i pełną dezintegrację, stąd poszukiwanie jakiejś naczelnej wartości dla nas jest potrzebą chwili. I oto pojawia się pomysł wart poważnego rozważenia – uczynienia św. Marii Magdaleny patronką Lubania. Stoją za nim – jak to napisano – miłośnicy historii, tradycji i regionalizmu, ale zwolenników tej inicjatywy zapewne udałoby się znaleźć dużo więcej i to w różnych środowiskach. Skąd ta aprobata – można zapytać? Otóż zwrot w stronę historii i religii to nie byłaby tylko nasza specjalność. Dokonali go już wcześniej nasi najbliżsi sąsiedzi – Bolesławiec swoją patronką ogłosił św. Marię De Mattias, Zgorzelec sięgnął po mistyka i filozofa Jakuba Böheme, więc i my możemy zgarnąć coś z tej skarbnicy dla siebie, zwłaszcza że mamy ku temu poważne podstawy. Są to magdalenki. Pełnią swoją posługę od wieków, są obecne we współczesności i mocno odcisnęły swoje piętno na dziejach i obliczu miasta. Co więcej, funkcjonując na tym terenie od XIV wieku stały się chcąc nie chcąc zwornikiem czy klamrą spinającą zamierzchłą przeszłość z teraźniejszością. Były kiedy Lubań był pod panowaniem np. czeskim, saksońskim czy pruskim, są i teraz kiedy jest miastem polskim. Mając na uwadze choćby tylko ten fakt, czy nie jest on najlepszym uzasadnieniem dla coraz bardziej upowszechniającej się tezy o wielokulturowości naszego grodu? Tak więc „postawienie” na św. Marię Magdalenę i szerzej magdalenki z jednej strony dałoby klucz do zrozumienia miasta i jego przeszłości z dzisiejszej perspektywy, zaś z drugiej rozproszyłoby w czasie nasze problemy z tożsamością, a ponadto taka megawartość mogłaby się stać istotnym czynnikiem integracji społecznej i nośnym elementem promocji samego Lubania.
* Arkadiusz Sławiński, nauczyciel historii
- Na wstępie pragnę przypomnieć Czytelnikom, że zwyczaj obierania patronów krajów czy miast ma bardzo długą tradycję, bo sięga czasów starożytności. Nic pod tym względem nie zmieniło się w dobie średniowiecza z tą jednak różnicą, że wybór opiekuna spośród bóstw pogańskich zastąpiono wyborem spośród „palety” świętych. Obecnie w Polsce daje się zauważyć renesans opisanej idei. W naszym regionie przysłowiowe szlaki przecierał pobliski Siekierczyn decydując się swego czasu na św. Katarzynę Aleksandryjską. Ale jak sądzę to dopiero przykład sąsiedniego Bolesławca, który w ubiegłym roku za patrona obrał sobie św. Marię De Mattias, dał impuls do działania grupie lokalnych zapaleńców. Czego efektem jest wysunięta kandydatura św. Marii Magdaleny.
Nie dane mi było dotychczas zapoznać się z uzasadnieniem dla wyboru powyższej kandydatury. Sądzę jednak, że za uczynieniem jej patronką naszego miasta na pewno przemawia fakt wielowiekowej obecności na terenie Lubania klasztoru. Magdalenek właśnie. Ponadto gdy spojrzy się na biogram świętej to wspomniana prezentuje cechy, wokół których aż chce się budować wspólną dla lokalnej społeczności tożsamość. Są to: uczynność, wierność czy wreszcie odwaga. Nie ukrywam również, że gdy dotarła do mnie informacja o inicjatywie miłośników miasta i regionu zastanawiałem się nad ewentualną kontrkandydaturą dla zgłoszonej propozycji. Nie z przekory bynajmniej. I znalazłem ją w osobie św. Jadwigi Śląskiej. Naszej „miejscowej” świętej.
Kończąc pragnę podkreślić, że samą ideę nadania Lubaniowi patrona uważam za interesującą do rozważenia. Choć nie mam wątpliwości, że pośpiech w tej materii nie jest wskazany i należy dać czas oraz możliwość wypowiedzenia się na opisywany temat samym zainteresowanym, czyli mieszkańcom miasta. A zatem drodzy Czytelnicy rozmowy czas zacząć.
Z dnia: 2009-10-20, Przypisany do: Nr 20(379)